31 настай, ид алдаршиж яваа, Гольфд бол “нялхаараа” од АНУ-ын тамирчин Tiger Woods өчдөр Шанхайд дууссан 4 өдрийн тэмцээнд ирж оролцсон биш, чөтгөр гоймонд дурлаж, инга гольф үзэв. Барилцаад авах өрсөлдөгч, цохиод унагах тэмцэлдэгч, пасслаад шидчих хамтрагчгүйгээрээ гольф нь бусад спортыг бодвол өөрөө өөртэйгээ л өрсөлдөж тэмцэж, шаардлагатай үед биеэ хянаж барьж, чингэж чадваас сая ялж болох чухам нигуртай биеийн тамир сэтгэлийн дасгал болтой. Би ч спорт гоймон хоёрыг нэгмуу ялгаад байдымаа гэсэн. Гэхдээ л цагаан бөмбөг цохиж байгаа миний нүдэндэх Tiger Woods, хөтлөгчийн тайлбараар од гэж үхэн алдаж шүтээд байгаа Tiger Woods хоёр нээх сондгойрч уухайлаад байхаар тасарцан гоймон гэж лав харагдкү л байсан. Энэ удаагийн тэмцээнд нь ч Солонгосын Yang гэгч гольфчин од нь гийж -14 оноогоор 350 000 дойлуур халаасласан бол Tiger Woods айрагдаж явсанаа азаар шахуу л 2-рт орлоо шдээ, бүр тодруулбал, эхнээсээ л 2-р байранд гацчихсан юм шиг гарамгай цохиж явсан өмнөд африкийн тамирчин Goosen гэнэт бүтэлгүйтэж бөмбөгөө нууранд живүүлсэн, зуузай холбож явсан бачка нарын нэг нь хэт мэргэн цохиж тугны шон мөргөснөөс бөмбөг “төөрсөн” гэх мэт бүгд хараал хүрчихсэн юм шиг гэнэт гэнэт миарсанаар л Tiger Woods тоглолтын төгсгөл хүртэл 4-р байрт дөнгөн тогтож байсанаа 2-р лүү үсэрсэн, өөрөөр хэлбэл Tiger Woods сайндаа биш тоглогч нар азгүйтсэнээр л түүнд боломж гарлаа шд гэж дүгнээд юунд нь тэгж од мичид болгож зөвхөн тэмцээнд ирж оролцсоных нь төлөө 350 000-с гурав дахин их мөнгө амладаг байнаа гэж горойж суутал юм жанцантай мөнгө үнэтэй, миний хөө. Хамгийн гол нь гольфд тогтмол амжилт гэдэг тэрчигээрээ үнэ цэнэ итгэл баталгаа хэмжүүр туухай юмсанж... аль нэг тэмцээн дээр нэгнийх нь аз нь гийж, нөгөөхөд нь чөтгөр шүгэлчихдэг бол мөнхийн баатар байдлаар Tiger Woods л хүрэл хөшөө шиг байсаар байдаг, нэгэнтээ авсан л бол оноогоо унагана гэж ёстой no, сэтгэлзүйн батбэх цайз болсон энэ өнгөт арьст залуу өөрийгөө хянах өндөр чадварынхаа ачаар цагаан бөмбөг цэмцгэр цохиурыг эзэмдэн наадагч болжээ. Дотроо түүнд баяр л хүргэлээ.

Дэлхийн их гарын наймаачид хүнтэй гэрээ байгуулж наймаа тохирохдоо эхлээд тэрэнтэйгээ гольф тоглож үзээд гаргасан авир үйлдлээр нь ажил хэргийнхээ шийдэлд хувь хүнээс гарч болох хүчин зүйлийг баримжаалж мэдэх, үгүй ядаж тооцож цэгнэхүйц асар их мэдээллийг авдаг ч гэх.

Саяын гольфийн тэмцээнийг алдарт газрын теннисчин царайлагдуу Надалаас аваад од болсон хэд хэдэн теннисчин үзээд явж байгааг тв дурангаар харлаа. Маргаашнаас энд дээдсийн спорт гэгддэг газрын теннисийн дэлхийн шилдэг 8 тамирчины өрсөлдөөн болох юм гэнэлэй, тэр тэмцээнд ирсэн теннисчид өнөөдөр гольф үзэн харайж яваад камерт

азаартчиж, мэдсий шөө гсн. Энэ удаагийн теннист, тасархай баатар Федерер, хүчтэй эрчтэй Надал хоёрын дундаас “цус гарна” даа. Спортоо гэж ...

Гэснээс, бяд мэт нь спортоор хичээллэх бүү хэл, биеийн тамирийнхаа хичээлд дургүй пеонерууд байлаа ... миний бие л гэхэд ухамсарт насандаа үйлдсэн дасгал гэвээс нэг жил өглөө гүйсэн, хагас жил аэробэк дэвхэрсэн, нэг сар усанд сэлсэн, 2 цаг иогаар хичээлсэн гээл спортын карьер дуусчвал яахуу. “Ухамсарт бус” гэнэн бага насандаа Брюс-Ли, Вандам шүтсэн ахыгаа дагаж намираад 4-р ангидаа ушу-чин болохоор зориг шулуудан 7-р ангийн ушуддаг эгчид шавь орж өндөгнийхөө цусаар тангараг тавьж барилдага тогтоогоод, өглөө бүр 6 цагт босч гүйдэг, үрэлт авч үсэрдэг (хөлдөө тугалага билүү чулуу ч билүү зүүж хүндрүүлнэ гэжуга), ер нь бол газар уснаа явагч нинжа, мөрөн голоор хэрэгч Хонгилдон гээд ... арай л согтуу мастер болчоогүй ...

Уул нь спорт гэдэг чинь хүн хүмүүжүүлэх асар хүчтэй зэвсэг юм гэжийнэ. Хальтхан мэдэрч баларах шахсан нэгэн түүх ... хамгийн сүүлд бие махбодио спортод тушаасан ноднин жилийн Бадминтоны тэмцээн дээр. Гадаад оюутнуудын агаарын теннисний тэмцээнд хорхой хөдлөөд бүртгүүлчихсэн чинь бадминтоны бурхан урмыг минь бодсон уу яасан учиргүй ивээж, цохиур барьж үзээгүй шахам солонгос голдуу “тамирчид”-тай нэг хэсэгт тааруулсанаар хөлс дуслуулалгүй хэсгээсээ шалгарч хальт бахдалтайгаар шигшээд тунасан “од” эгч дүрдээ итгэнгүүтээ цамцаа тайлж “фен”-үүдрүүгээ шидээл, ус ууж хүчээ сэлбэж эдэр, дараагийн ээлжинд таарсан япон охинд зориуд имаажаа үзүүлж “дарамтлаастай”, шүдээ хавирлуу яалаа... ичиж амьдрах юмсан ... тэр японыг бүүр бага сургуулиасаа бадминтоноор хичээллэсэн мэргэжлийн гар гэж хэн ч надаа хэлээгүй шд ... шүгэл тас, нуль техник цул туршлага хураасан өдөн бөмбөг шиг япон охин нэг харахад энд, нөгөө харахад тэнд, дахиад харахад агаар дээр ... хөөрхий би нусаа гацар дээрээ наалаа ... бөмбөг дандаа миний талбайд унана гэдэг ямар ичгүүртэй гээ, уур хүрч улаанаар эргэлдмээр ... тэсэлгүй тэр охиныг барьж аваад зодлоо (за за мөрөөдсийн) ... гэхдээ ч сүүлдээ бухимдлаа нуухаа больж газар унаад увайгүй хэвтэх тэрмуу өдөн бөмбөгийг өрсөлдөгчрүүгээ өшиглөж өгөх нь холгүй л боллоо. Тэмцээн ч дууслаа ... Дараа нь бодлоо... Үнэн сэтгэлээсээ ичлээ ... магадгүй тэмцээний оргил үеийн миний тавтиргүй ааш, биеэ барьж чадаагүй дөвчигнөл тэр япон охинд дэндүү ил тодоор намайг илчлээд тавьчихсан биз. Одоо би түүний өөдөөс мянга мишээвч тэр миний тал дээр юуханд ч тооцоо алдахааргүй болсон вий. Дахиж нэг тоглох юмсан, хожигдох байлаа ч шар малтсан тэр мөчид өөрийгөө хянахаа л мартахгүй юм шүү.

Ялалт ялагдалын амт нь ав адилхан үнэ цэнэтэй тусдагтаа их спортын татах хүч нь агуу ихэмсээр оршдог бололтой ...

五十步笑百步 Wushi bu xiao bai bu

өмдгүй нь өвдөг цоорхойгоо шоолох ... хэрээ хэрээнийхээ харыг ...